Kot – takie nowe dziecko

Stereotyp

Kiedyś sobie myślałem „co tam taki kot, tylko śpi, je i sra. A pożytek z niego tylko gdy myszy łapie”. Stereotyp typowy dla każdego kto kota widywał od przypadku pod śmietnikiem. I jeszcze ten, że kot obsikuje wszystko dookoła, a jak się zleje to śmierdzi na kilometr, i że koty są wredne, fałszywe i że sługusy szatana.

Ze stereotypami jest ten problem, że lubimy przyjmować je jak fakty. Stereotyp łatwo tłumaczy rzeczywistość, nie trzeba za każdym razem na nowo rozkminiać świata. Ktoś mówi nam jak jest, więc pewnie tak właśnie jest. I ze stereotypami ciężko walczyć, bo są jak zupka chińska, przy minimum wysiłku od razu gotowe do spożycia.

Mówi się, że tylko krowa nie zmienia zdania, choć co do tych krów, to wcale nie byłbym taki pewny. Zmieniłem zdanie po tym jak wiele lat temu sam zaznajomiłem się z kotami. I dziś każdemu kto powtarza zasłyszane, stereotypowe bzdury mówię jedno – sam zaopiekuj się kotem, a zobaczysz jak bardzo się myliłeś.

Kot, futrzasta kulka miłości

Kot to takie trochę dziecko, a trochę jednak nie. No bo przecież sam się wypróżni, sam się umyje, zajmie się sobą jeśli akurat nie masz czasu, ale kiedy świat dokopie ci na przykład poniedziałkiem, kot przyjdzie do ciebie i pokaże ci, że jesteś mu najpotrzebniejszą osobą na świecie. I to nie tylko do wybierania kup z kuwety, ale przede wszystkim do kochania.

I myślę, że wszystkim tym, którzy tak bardzo narzekają na koty, przede wszystkim przeszkadza ich charakter, bo jeśli już jakiś koci stereotyp mówi prawdę, to ten, że koty chodzą własnymi ścieżkami. I ciężko to zaakceptować wszystkim tym, którzy nad zwierzątkami chcieliby zapanować. Żyjąc z kotem zrozumiesz, że to nie ty jesteś panem w domu, tylko on.

Jak to będzie?

Madki mają hore curki. Cała reszta ma koty (tak tak, pieski też). Trochę generalizuję, ale cholera niech mnie ktoś poprawi, jeśli to nie jest jakiś główny nurt. Młodzi zamiast garnąć się do robienia dzieci, jak te króliki z reklamy Ministerstwa Zdrowia, wybierają inne życie. Życie po swojemu. Ze zwierzątkami do opiekowania. Czasem się zastanawiam do czego to wszystko nas doprowadzi? Czy ludzkość czeka zagłada? Czy nasz coraz mniej dzietny gatunek po prostu się kiedyś zestarzeje i wymrze? Może jesteśmy jednym z ostatnich ludzkich pokoleń, a po nas na ziemi rządzić będą już tylko zwierzątka domowe!

W sumie taka wizja nie wygląda najgorzej, patrząc na zapędy światowych polityków, którzy kłócą się o to, czyj atomowy guziczek jest większy. Życie mijałoby niedobitkom na zajmowaniu się pieskami i kotkami, i powiem wam szczerze, że ja się na taką wizję przyszłości piszę.

Ludź > zwierz?

Kot to niby tylko zwierzątko, a jednak coś o wiele więcej. To że nie potrafi mówić, nie znaczy, że nie potrafi się komunikować, że nie rozumie, że go nic nie obchodzi. My ludzie mamy tendencję do stawiania siebie ponad innymi. Zwierzęta z automatu mają dla nas gorszą pozycję, odbieramy im przywilej rozumu. Religia odbiera im nawet duszę. Cieżko uwierzyć nam w emocje zwierząt, bo akceptując ten fakt, musielibyśmy zmierzyć się ze świadomością jak wielką krzywdę jako ludzkość im wszystkim wyrządzamy.

A wystarczy od czasu do czasu zastanowić się, co sami czulibyśmy na ich miejscu.

***

Nasze dwa kotki oswajają się z nowym domem. Bilbo jest tym odważniejszym, Balbinka wręcz przeciwnie, jednak przy nim szybko nabiera pewności. One uczą się nas, ale tak samo ważne jest abyśmy my nauczyli się ich. Rodzi się między nami zaufanie i jest to jedna z tych rzeczy, o których nie uda się opowiedzieć komuś, kto sam tego nie zaznał. Taki zwierzak jeśli tylko mu pozwolisz będzie nie tylko śmiesznym, biegającym futerkiem na czterech łapkach, ale także twoim najlepszym przyjacielem, bo dażącym cię miłością szczerą i bezinteresowną.

Photo by Chinda Sam on Unsplash